سپوږمۍ ولې پر ځمکه نه لویږي؟

ځمکه د خپلې جاذبه قوې په مرسته سپوږمۍ ځان لور ته راکاږي. سپوږمۍ بې له دمې د ځمکې شاوخوا څرخي، که انسان وکولی شي سپوږمۍ له حرکته ودروي په هغه صورت کې به سپوږمۍ د لنډ وخت لپاره ثابت ودري او له څو شیبو وروسته به په ډېر سرعت (تعجیلي سرعت) د ځمکې خوا ته حرکت وکړي تر هغه چې په ځمکه ولویږي. البته دا خبره ممکن نه ده. سپوږمۍ له هماغه پیله د ځمکې شاوخوا په یوه ساعت کې په 3659 کیلومتره سرعت سره څرخیدله او لا څرخیږي. د دغه حرکت له امله پر سپوږمۍ له مرکز څخه بهر لور ته د تېښتې یوه قوه عمل کوي، چې د اندازې له اړخه دقیقاً د هغه جاذبه قوې په اندازه ده چې د ځمکې له لورې پر سپوږمۍ عمل کوي تر څو ځانته یې را وکاږي. دغه دوې مخالفې قوې د یوه بل تاثیرات په متقابله توګه خنثی کوي او په پایله کې سپوږمۍ تل پر خپل مدار پاتې کیږي، نه له مداره تښتي، نه ځمکې ته جذبیږي. بیخي داسې لکه یو ماشوم چې یو وزن په تار وتړي او په تار تړلي وزن ته په دوراني توګه حرکت ورکړي. د تېښتې قوه هڅه کوي ترڅو په تار تړلی وزن بهر خواته وشړي. خو له دې چې ماشوم تار ټینګ نیولی، نو په حقیقت کې یې د تېښتې قوې معادله قوه چې جاذبه قوه ورته ویلی شو، وارده کړې. دغه دوه یو د بل مخالفې قوې یو بل له منځه وړي او په پایله کې وزن پر خپل مدار پاتې کیږي او تاویږي.